2 februari 2020
Mooie ervaring met het werken met softpastels met mijn moeder die de ziekte van Alzheimer had. Doordat het zicht van haar steeds slechter werd en schilderen met verf moeizamer ging, begon ik te kijken naar het werken met softpastels. Het krijtje was goed vast te pakken en kan op twee manieren op het papier gebruikt worden, met de korte kant en met de lange kant. Geprobeerd haar af te leiden van het precies tekenen van een hondje, mens, huisje, boom, bloem etc. want dit riep teleurstelling op dat zij dit niet meer goed kon zien. Eerst een aantal brede strepen zelf op het papier gezet en haar gevraagd om met haar vingers het zachte krijt uit te wrijven. Dit was een rustige activiteit waarbij door het mengen van verschillende kleuren van alles op het papier ontstond. We zijn van indianentooi, naar een boot gegaan, haar aangereikt een bruine kleur te gebruiken en te wrijven waarbij het een boot begon te worden. Naar aanleiding hiervan teruggegaan naar de momenten waarop zij het varen als zo plezierig heeft ervaren. Dit riep mooie herinneringen op. Omdat ik wist dat zij van de zon hield op een gegeven moment verschillende kleuren geel en oranje aangereikt en zijn we samen in de zon gaan wrijven. Voel je de warmte in de je nek, vroeg ik, wat heerlijk is het om de zon weer te zien en te voelen. Dan moest er ook blauwe lucht bij komen, hier moesten lichte en donkerblauwe kleuren ingezet worden. Hier kwamen de verhalen van vroegere vakanties in het zuiden van europa naar boven en vervolgens het zand aangebracht van de strandvakanties o.a. van texel en nog meer herinneringen kwamen weer naar boven. Het was een heel mooi contact op deze wijze samen kunstzinnig bezig te zijn.
Comment (1)
-
mooi en liefdevol proces